meisjeindekeuken

Afgelopen weken heb ik lekker in Japan rond gelopen en daar heb ik naast veel gezien, natuurlijk ook gegeten. Normaal gesproken houd ik er niet zo van als mensen op basis van weinig ervaring tips geven over een stad/land waar ze 1 keer zijn geweest, maar dit wilde ik jullie niet onthouden. 

Ik durf het aan jullie tips te geven om 2 redenen. Reden nummer 1 is dat het voor mij misschien wel de eerste keer Japan was, maar pap en mam, die mij (en de rest van de groep) meenamen zijn al wel vaker in Japan geweest en wisten op die manier de leuke restaurantjes en andere food hotspots aan te raden.

Reden nummer 2 is dat ik zo ongelofelijk lekker heb gegeten op plekken die totaal niet toeristisch zijn, dat je ze waarschijnlijk niet vind zonder mijn tips en dat is zo zonde.

Ik ga het onder andere hebben over okonomi-yaki en kaiten zushi, maar ik zal beginnen met wat algemene dingetjes.

Zo hebben veel Japanse restaurant bijvoorbeeld lappen stof voor hun deur hangen. Deze lappen stof heten Noren  Zo lijkt het er in eerste instantie misschien op alsof het restaurant dicht is. Maaaaaar vaak is het restaurant gewoon open. De gordijntjes/lappen stof hangen voor de deur en in sommige gevallen ook voor de ramen. De noren hangen er om de mensen die binnen zitten te beschermen tegen stof, zonlicht, hitte en kou. Tegenwoordig zijn de noren vaak beschilderd met bijvoorbeeld de naam van het restaurant en heeft het dus een dubbele functie: en als bescherming en als uithangbord.

Buiten bij veel restaurants vind je ook een etalage met daarin plastic versies van de gerechten die ze binnen verkopen. Die plastic gerechtjes kan je ook zelf kopen in kappa bashi street in Tokyo (dit zit vlak bij de senso-ji tempel). Aan de hand van de bordjes in de etalage krijg je enigszins een idee van wat je kan verwachten als je op de gok iets aanwijst op de kaart.

 

Daarnaast is het in Japan gebruikelijk om bij de deur te wachten en te zeggen met hoeveel mensen je bent, vervolgens wordt je door het personeel aan een tafeltje geplaatst. Je hebt ook restaurants waar bij de ingang een soort machine staat met knopjes waar je van te voren je bestelling doet. Als je besteld en betaald hebt komen er bonnetjes uit het apparaat, deze bonnetjes geef je aan iemand van het restaurant die je vervolgens weer ergens neerzet en je bestelling afhandelt.

Als je eenmaal zit zijn er twee dingen die ik fantastisch vindt. Je krijgt namelijk a la minute een glas met ijskoud water of een glaasje thee (die de rest van de avond onbeperkt wordt bijgevuld, of er staat een kan op tafel zodat je zelf kan inschenken). Daarnaast krijg je een natte, warme servet om je handen mee te ‘wassen’ voor je gaat eten. Voor mij en mijn semi-smetvrees was vooral dat doekje elke keer weer een feest.

Qua eet etiquette (hahah ik wilde eet-iquette schrijven, maar was bang dat niemand hem zou snappen en iedereen zou denken dat ik gewoon een slordige schrijffout had gemaakt) zijn er een aantal dingetjes om rekening mee te houden. Zo is het bijvoorbeeld niet zo netjes om voor jezelf drinken in te schenken. Je schenkt in principe in voor je tafel genoten en vervolgens schenkt een van je tafelgenoten jou dan bij. Dit is gebruikelijk in wat formelere situaties, wanneer je wat traditioneler eet. In een wat meer informele setting denk ik niet dat iemand het je kwalijk neemt als je jezelf bijschenkt, maar het is opzich wel een leuk, sociaal tafelgebruik vond ik zelf.

Daarnaast is het erg onbeleefd om je eetstokjes rechtop in een schaal of bakje te zetten. Ik merkte zelf dat the boyfriend en ik dit nog wel eens perongeluk deden omdat we dit thuis ook doen uit gemak. Maar in Japan is dit echt not done. Dit komt omdat de stokjes op die manier erg lijken op  een ritueel met wierrook dat bij begrafenissen wordt uitgevoerd. In plaats van de stokjes in je bakje te steken is het netter om ze op je bakje of schaaltje te leggen of om ze op tafel te leggen. Tot slot is het not done om op straat te eten of te drinken.

 

Voor dat je gaat eten wens je elkaar ook een prettige maaltijd, in het Japans doe je dit door (ik schrijf dit faunetisch) itadakimasu te zeggen. Hiermee bedank je vrijvertaald voor de kost, maar je kan het ook gebruiken als een soort bon appetit/eetsmakelijk achtige wens.

 

頂きます（いただきます）

TO RECEIVE; TO GET; TO ACCEPT; TO TAKE (HUMBLE).

 

Tot slot is  het in Japan niet echt gebruikelijk om op straat te eten of te drinken. Als je bij een straatkraampje iets koopt is het een beetje de bedoeling om een parkje of bankje op te zoeken en daar je eten op te eten. Je vind op straat eigenlijk ook geen prullenbakken, maar er slingert ook nergens afval. Wij zijn zelf een beetje losjes omgegaan met de deze ‘regel’, omdat het best warm was toen wij in Japan waren en wij erg veel hebben gelopen. Dus we hebben misschien hier en daar wel een ijsje of een koud drankje gedronken terwijl we ergens heen liepen. Wel is het belangrijk om rekening te houden dat het wel echt extreem onbeleefd en totaal niet de bedoeling is om in tempels te eten. Doe dit dus ook niet.

Dan nu mijn tips, weetjes en andere dingen die ik leuk vind om te vertellen 🙂

Okonomi-yaki

Ik begin graag bij mijn lievelings eten uit Japan: Okonomi-yaki. Dit is een van de dingen die ik thuis ook maak en waar ik super enthousiast over was om in Japan the real deal van te proberen. Eerst is het handig om wat meer te vertellen over okonoi-yaki. Okonomi-yaki zou je het beste kunnen omschrijven als een soort Japanse pannenkoek. Qua beleg of vulling kan je het zo gek maken als je zelf wilt, zo bestaat er bijvoorbeeld okonomi-yaki met octopus, maar ook met komkommer, zeewier en varken, er bestaat okonomiyaki met bacon en asperges en je kan ook vega varianten bestellen met shiitakes.  Okonomi-yaki betekend vrijvertaald zoveel als gebakken zoals jij wilt. Je hebt grofweg 2 soorten okonomi-yaki. Je hebt de versie uit Osaka, waarbij alle ingrediënten door elkaar worden gemengd en vervolgens worden gebakken en je hebt de Hiroshima versie, waarbij de okonomi-yaki in laagjes wordt opgebouwd.

 

Naast okonomi-yaki bestaat er ook modan-yaki, hierbij worden ook noodles bij/op/door de okonomi-yaki gedaan. Ik vind dit opzich wel prima, maar het is op die manier wel een ontzettend zwaar gerechtje, dus okonomi-yaki heeft in principe mijn voorkeur.

De okonomi-yaki restaurants hebben tafels waar bij het midden van de tafel een grote (hete) bakplaat is.  Als je ervoor kiest om aan de bar te eten met uitzicht op de keuken, bevind de baklpaat zich voor je neus. Op deze bakplaat wordt de okonomi-yaki op geserveerd. Er zijn ook restaurants waar je zelf je okonomi-yaki mag bakken. Je krijgt dan een bakje waar al je bestelde ingrediënten inzitten en die mag je zelf door elkaar roeren en vervolgens bakken. Als je dit doet kan je er bijvoorbeeld voor kiezen om je vlees al los te bakken en daarna door de rest van je ingrediënten heen roeren. Houdt bij het bakken van je eigen okonomi-yaki een baktijd van ongeveer 5 minuutjes per kant aan. Ofdat je je okonomi-yaki nu zelf bakt, of dat hij op de plaat voor je geserveerd wordt, als je wilt eten van je okonomi-yaki hak je op de plaat een stukje af en leg je dat vervolgens op een kleiner bordje waar je van eet. Vaak staan er op tafel ook extra dingetjes die je over je okonomi-yaki kan doen, denk hierbij aan gedroogd zeewier, witte gemalen peper, Japanse rode peper, kewpie mayonaise en een speciale okonomiyaki saus.

Doordat je een okonomi-yaki vaak deelt met je tafelgenoten is het een onwijs sociaal en gezellig iets om te eten. Je bent constant in de weer met je okonomi-yaki in stukjes hakken en opscheppen, oppassen dat je je niet brand aan de hete bakplaat en de sausjes doorgeven. Daarnaast kan je met meerdere tafelgenoten verschillende smaken okonomi-yaki bestellen waardoor je meer verschillende okonomi-yaki’s kan proeven.

Je kan op veel verschillende plekken in Japan okonomi-yaki of modan-yaki eten. Op elk groot station is wel een okonomi-yaki zaak te vinden, er zijn restaurantjes in de steden te vinden die okonomi-yaki verkopen en ik heb hier en daar ook een mini straatkraampje gespot waar ze okonomi-yaki verkochten (onder andere bij een parkje tussen de senso-ji tempel en kappabashi straat).

De plek waar ik de lekkerste okonomi-yaki heb gegeten was in het akasuka station in Tokyo.  Hier was een restaurant dat zich specialiseerde in verschillende okonomi-yaki’s. Omdat we met een grote groep waren besloten we verschillende okonomi-yaki’s te bestellen en deze met z’n allen te delen zodat iedereen van elke smaak wat kon proeven.

De smaken die wij zelf hadden waren de traditionele okonomi-yaki met varken, eentje met varken en kimchi, een met kip en rauw ei, een met rundvlees en rauw ei en een met zeewier, ingelegde komkommer en een yuzu dressing. Daarnaast bestelden we ook een portie yaki soba. (dont judge, we waren met een grote groep)

 

Het restaurant waar wij dit hadden gegeten was Toda Wataru No Okonomiyaki Santekan  (dit komt van mn google translate vertaling, voor de tripadvisor en/of yelp pagina van het restaurant moet je even op de linkjes klikken).

Een andere plek waar wij okonomoi-yaki hebben gegeten was in Kyoto. Hier hebben wij op het station gezocht naar een okonomi-yaki restaurant en vonden wij dit restaurantje: Okonomiyaki Machiya. Het bevind zit in het porta dining gedeelte van Kyoto station. Porta is een soort mall binnen het station. Als je in Kyoto naar dit restaurant wilt is het wel belangrijk om goed op te letten en er echt voor te zorgen dat je in de porta mall zit, en niet in een van de andere malls, zoals bijvoorbeeld The cube . Bijkomend voordeel van eten in Porta dining is dat er vanaf mei een zaakje zit dat zich specialiseert in cheesetarts, die je ook zeker een keer moet proberen.

Dan tot slot deel ik nog een het restaurant waar, naar verluidt, de okonomi-yaki is uitgevonden: Mizuno. Dit restaurant zit in Osaka in de wijk Dotonbori. Dit is een vrij hysterische wijk met vooral heel veel licht en geluid, maar het okonomi-yaki restaurant zit in een passage waar het, gelukkig, iets rustiger is en ziet er vrij sober uit. Je moet wel goed opletten: naast het echte originele restaurant zit een ander, groter, opvallender okonomi-yaki restaurant om de onoplettende, meer enigszins ingelezen toerist binnen te lokken.

Het OJ okonomi-yaki restaurant herken je aan de bizar lange rij, daarnaast (tipje van mij) ziet de pui van het restaurant er zo uit, kan niet missen ;).

 

Kaiten Zushi

Een andere must see or do voor Japan was voor mam en mij het eten bij een sushi restaurant waar je bordjes van zo’n band af kan pakken. Dit soort sushi restaurants heet Kaiten sushi. Je kan bij een dergelijk restaurant vaak kiezen om aan de bar te zitten of om aan een tafeltje te zitten. Geen zorgen, als je aan een tafeltje zit, zit je alsnog aan de band en kan je alsnog genieten van de ervaring.

Wij aten zelf bij een sushi restaurant in Kyoto station: Maimon sushi. Terwijl ik hun site opzoek zie ik overigens dat het een soort keten is (althans dat denk ik, want ik spreek nog steeds geen Japans.) Wij aten in ieder geval bij de locatie op Kyoto Station.

De modernere restaurants hebben vaak een soort tablet achtig bestel systeem wat je kan gebruiken om drankjes te bestellen en om andere gerechtjes te bestellen. Wij gebruikten de tablet om biertjes, misosoep, bijzondere sushi’s en sashimi te bestellen. Op het moment dat je iets besteld krijg je naast je bestelling ook losse bordjes. Deze bordjes hebben vaak een soort van kleur codes waarmee jij, maar ook het bediendend personeel kan zien wat je hebt gegeten. Ook de sushi’s die je van de band af pakt zitten op zo’n gekleurd bordje. Deze bordjes verzamel je apart en op die manier kan je zelf ook een beetje in de gaten houden hoeveel geld je ongeveer kwijt bent. Een soort van etiquette bij een Kaiten Zushi is dat je in principe 1 bordje tegelijk pakt en eerst het bordje leeg eet voor je weer een nieuwe pakt. Dit komt omdat verspilling hier absoluut niet wordt gewaardeerd. Ik moet heel eerlijk zeggen dat wij wel stiekem 2 gunkans hebben verstopt in het afvalbakje, maar dit waren gunkans met Nato (gefermenteerde sojabonen) en die vonden we eigenlijk geen van allen lekker.

In een sushi conveyerbelt restaurant heb je op tafel ook een bakje staat met bijvoorbeeld 2 soorten sojasaus, een soort olie en een soort pittige rode japanse peper. Daarnaast staat er een grote bak met gember (word ik vooral erg blij van) en staat er een klein bakje met groen poeder. Dit poeder is groene thee poeder. Dit werkt hetzelfde als de kannen thee en water die je in andere restaurants vaak krijgt. Schep wat van het poeder in je theekom en vul je kommetje met heet water dat uit de kraan in je tafel komt.

Als je wilt afrekenen kan je dit aangeven op de tablet op je tafel, er komt op dat moment iemand van het personeel aan die je gekleurde bordjes telt (in het restaurant waar wij aten hadden ze super coole apparaatjes die de bordjes automatisch telde en de kleur opnamen, super vet! Hoewel ik er achteraf vanuit ga dat er eigenlijk gewoon een soort chips in de bordjes hebben gezeten, maar dat maakt niet uit want het zag er super cool uit)

 

Sansa (bier café)

Op een van de dagen in Tokyo namen mijn zus en haar vriend iedereen mee uit eten. Ze hadden hiervoor een soort bier café uitgezocht met een volledig Japanse kaart. Hierdoor hadden wij geen idee wat we bestelden, maar oh mijn god wat was het fantastisch.

Nogmaals, ik heb geen idee wat er voor de rest op de menukaart stond, maar ik zal hieronder uitleggen wat wij op de een of andere manier hebben besteld.

We begonnen met een transparant soepje wat echt intens veel smaak had. Het zag er in het kommetje uit als heet water met wat bloemetjes erin, maat het smaakte fantastisch!Daarna kregen we 3 soorten tempura groenten. Welke soorten groenten het waren weet ik niet zeker, maar ik gok dat het een mini kropje sla, een stengel zeekraal en een soort raap waren. Na de groenten tempura kregen we een gerookte Japanse Radijs met daaroverheen geraspte kaas en noten. Vervolgens kregen we een soort Japanse risotto met Japanse zalm, en oesters. De volgende gang was een enorm stuk perfect gebakken eendenborstfilet met een balsamico sausje en een stukje winterpeen. En de laatste gang was een schrijfje Japanse Pomelo.

Ik weet niet waar het precies aan lag, maar het eten was zo bizar goed en lekker. Ik zou niet eens kunnen zeggen wat mijn favoriete gang was, want alles was oprecht zo goed bereid en op smaak gebracht. De smaken waren verfijnd en gebalanceerd en ook qua structuren en hele ervaring was het fantastisch. Als ik toch zou moeten kiezen zou ik denk ik zeggen dat de gang met de radijs het meest bijzonder was. En zelfs the boyfriend die toch echt een intense vleeseter is, vond de radijs de lekkerste en meest bijzondere gang. Dus dat zegt wel wat. Omdat ik totaal onder de indruk was van het eten ben ik per abuis vergeten foto’s te nemen. Maaaaarrr dat vind ik helemaal niet erg, want het was echt super gezellig.

Naast dat het eten fantastisch was, was ook de bediening heel erg goed. Ondanks dat wij geen woord Japans spraken en de jongen die ons hielp beperkt Engels sprak was de bediening fantastisch. Heel erg vriendelijk en geduldig.

Ik merk dat ik intens lyrisch ben over dit restaurant. Dus geloof mij nu maar: als je in Tokyo bent, ga alsjeblieft naar dit restaurant.

 

Automaten en machines

Zoals ik al zei kan je in Japan bij sommige restaurants via een machine bij de ingang bestellen. Wij hebben dit uit mijn hoofd 2 keer gedaan. Beide keren in Kyoto, de ene keer bij een restaurant in de buurt van ons hotel, de andere keer bij een ramenbar op de 10 verdieping van Kyoto station. Zo goed als het ging bij het restaurant in de buurt van het hotel (kan ook komen omdat pap en mam hier al eerder vaker zijn geweest en wisten dat het een goed restaurant was) zo slecht ging het eigenlijk bij de ramenbar. Daar was het apparaat namelijk in het Japans en hadden we eigenlijk geen idee wat we bestelden.

Nadat we dachten dat mam en ik een kleine portie hadden besteld en de mannen een set met soep, gyoza en charsui bleek dat de mannen een enorme portie soep en gyoza kregen en mam en ik op de een of andere manier een soort drie gangen menu hadden besteld met gyoza, een enorme portie ramen en een ijsje na. Hoe dit is gebeurd weet ik niet maar een bijzondere ervaring was het wel. Ook het feit dat iedereen om je heen lekker hardop loopt te slurpen is wel iets wat je een keer meegemaakt moet hebben.

In het andere restaurant kon de machine gelukkig wel Engels, waardoor we dit keer wel wisten wat we bestelden. Bijzonder was dat het eten echt bizar werd opgediend. Sneller dan onze drankjes zelfs! Kleine biecht van mijn kant is dat ik hier een soort Japanse hamburger met kaas heb gegeten. Maar ik kon het niet laten. In de etalage stonden namelijk (zoals in veel Japanse restaurants) bordjes met het eten dat ze serveren en die burger zag er zo intens goed uit dat ik het niet kon laten. En hij was ook echt heerlijk, dus eigenlijk voel ik me er helemaal niet zo schuldig over. Ik kwam er met het opzoeken van de site van het restaurant overigens ook nu net achter dat ook dit restaurant onderdeel is van een keten, en dat er meerdere locaties zijn in Japan, maar ook in andere landen.

Wat ook in het rijstje machines past is de zieke hoeveelheid (drank)automaten die je op straat tegen komt. Afhankelijk van de stad en de straat waar je loopt vind je om de 10 of om de 100 meter wel een rijtje met automaten waar je verschillende drankjes uit kan halen. Wat je haalt weet je in 9 van de 10 gevallen eigenlijk niet. Wij kozen zelf gewoon een kleurtje wat we er leuk uit vonden zien, al konden we de biertjes vaan wel herkennen. In een enkel geval vind je een flesje waar in het engels water op staat, dan weet je natuurlijk ook wat het is, en in de coca cola automaten vind je vanzelfsprekend producten die onder het merk coca cola vallen. Bijzonder vond ik de cola met peach smaak.

Naast koude dranken kan je vaak ook hete koffie uit een automaat trekken. Dit is vaak uit dezelfde automaat waar uit koude dranken in zitten. Ik neem aan dat het bij de drankjes staat of het warm of koud is, maar als je geen Japans spreekt of leest speel je eigenlijk een soort totaal ongevaarlijk spelletje Russisch roulette. Ook kan je uit sommige automaten eten halen, denk bijvoorbeeld aan onigiri’s, maar ook blikjes met nootjes en dat soort dingen.

 

Overige tips:

Ik zou nog wel 20 pagina’s vol kunnen schrijven, maar omdat ik toch verwacht dat niemand dat leest zal ik hieronder nog een kleine opsomming geven van eet-gerelateerde dingen die ik vind dat je gezien/gedaan moet hebben in Japan.

 

Mochi eten: mochi is een soort zoetige prutje gemaakt van rijstmeel, water en suiker. Mochi wordt ook wel geserveerd met een bolletje ijs erin, maar de traditionele versie is met een vulling van rode bonen pasta. Ik heb een mochi gegeten met rode bonen pasta en een aardbei en het was goddelijk.  Mochi is wel erg plakkerig een jaarlijks overlijden er een aantal mensen omdat ze te grote happen mochi nemen, waardoor de hap in hun keel blijft plakken en ze daardoor stikken. Pas daar dus een beetje mee op.

 

Daarnaast heb je ook die stokjes die een emoji zijn met witte, roze en groene bolletjes. Dit heet Suhama Dango. Dit wordt gemaakt van kinako (gemalen sojabonen) en siroop. Ook erg lekker en ook zeker een aanrader.

 

Bentobox: Een bentobox is een soort super fancy lunchpakketje. Je kan bento boxen bestellen in restaurants, maar je kan ook bentoboxen kopen op stations en deze in de trein/shinkansen opeten. Een bentobox bestaat vaak uit iets van rijst, iets van groente en iets van proteïne. Daarnaast hebben sommige bentoboxen in restaurants ook een soepje en een toetje voor je. In dit restaurant in Tokyo (dat ook goed staat aangeschreven op tripadvisor) kan je goede bentoboxen eten, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het bentobox-eten in de shinkansen ook heel bijzonder vond. Het hoort overigens niet helemaal bij bentobox, maar omdat ik het als een soort lunchgerecht zie zet ik het toch hierbij: want eigenlijk zou je toch ook een tonkatsu sandwich moeten eten als je in Japan bent. Bij de foto’s hieronder zie je links mijn shinkansen bentobox en rechts een bentobox die ik in een restaurant bestelde. Welke zou jij kiezen?

 

 

Nishiki markt: in Kyoto is een straatje met allemaal kleine etenswaar-kraampjes. Je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het er. Van verse vis, sashimi en octopusjes, tot gefermenteerde en ingelegde groenten tot gebakken musjes en spreeuwtjes op stokjes (vind het nog steeds erg dapper dat the boyfriend dit wilde proberen. En ik vind het dapper van mezelf dat ik er ook een hapje van durfde te nemen). Ook zijn er verschillende kraampjes met fishcakes, ramen tentjes, plekken waar ze die inktvisballetjes verkopen. Zelf kocht ik hier gesuikerde (?) sakura blaadjes om thee van te zetten en een soort pinda koekjes die typisch zijn voor Kyoto. Hieronder zie je de typische koekjes, hoe die koekjes gemaakt worden en een schaaltje met kleine vogeltjes op een stokje

 

 

Drank: qua alcoholische dranken heb je veeeeeel keuze in Japan, je kan bijvoorbeeld verschillende soorten saké drinken (mis dan vooral de sake met goudvlokjes, die je bij het golden palace kan kopen niet!). Maar je kan ook Whiskey drinken. Japan is een goed Whiskey land en iedereen die lost in translation heeft gezien zou suntory whiskey op zn minst een keer moeten proberen. The boyfriend kende de film niet, maar is wel een echte whiskey liefhebber en was erg enthousiast over de suntory whiskey. Hij is erg betaalbaar, maar doet qua smaak niet onder aan duurdere whiskeys. En voor degenen die het zich afvragen: Ja, ik heb gevraagd of hij ‘for relaxing times, make it suntory time’ wilde zeggen en ja, ik heb het gefilmd. Verder heb je ook erg veel verschillende biertjes. Je hebt heel veel keuze als je bij de 7/11, familymart of fresco naar binnen wandelt, maar ook in restaurants heb je veel keuze. Kies dan bijvoorbeeld voor een speciaal biertje uit Hokkaido, het eiland waar Tokyo op ligt. Tot slot heb ik 1 drankje voor je dat ik je niet persé zou aanraden, dat is namelijk een hot mojito. Het ziet eruit als een onschuldig glas verse muntthee, maar het smaakt alsof je een hele fles verwarmde rum drinkt met 3 blaadjes munt erin. Als dat je ding is moet je het natuurlijk gewoon doen, maar ik bestel het denk ik niet nog een keer.

 

Zoetigheden: Ik ben zelf niet een enorme zoetekauw, maar er waren een aantal dingen die ik zelf heel graag wilde proberen. Zo kwamen we vlakbij de toji-tempel een bakkerij tegen die allemaal prijzen had gewonnen en waar ze de meest prachtige koekjes ooit hadden Het waren een soort ouwel koekjes met een yuzu vulling. Daarnaast kwamen we

door heel Japan kleine zaakjes tegen waar ze cheese tarts verkochten. Ik dacht dat ik me kon inhouden, maar op de laatste dag bezweek ik en MOEST ik er een proberen. Het was zoooooo lekker, het smaakte als een soort van mix tussen een cheesecake en een pasteis de belem, maar dan met warme roomkaasvulling. Het was fantastisch. Tot slot kwamen we in de buurt van de tsukiji vismarkt een kraampje tegen waar ze een soort ijsjes met fruit verkochten. Love it.

 

Ik ben vast en zeker de helft van de dingen die ik wilde vertellen vergeten op te schrijven, maar als je graag meer wilt weten of je hebt specifieke vragen, laat dan vooral een reactie achter dan antwoord ik graag!

Liefs!